به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از خبرگزاری فارس، انگار همین دیروز بود؛ بعد از نشست آقای ملکی رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی در روز ۲۳ شهریور، به همراه یکی از کارشناسان روابط عمومی سازمان برای گرفتن یک گفت‌وگو به صورت سرزده به دفتر معاون سازمان رفتیم. کارشناس روابط عمومی مرا به رئیس دفتر آقای معاون سپرد و رفت.
انتظارم برای گفت‌وگو زیاد طول نکشید و فردی که در اتاق بود، بیرون آمد. آن روز برای اولین بار بود که امکان گفت‌وگوی حضوری در دفتر آقای معاون فراهم می‌شد. چرا که ۲۸ اردیبهشت امسال به عنوان معاون توسعه منابع و پشتیبانی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی منصوب شده بود و کشور هم در شرایط بیماری کرونا قرار دارد و برنامه حضوری خیلی اندک است.
اسدالله مرتضایی آرام، مهربان و صبور بود؛ دیدار سرزده ما نیم ساعتی به طول انجامید و بزرگوارانه به تمام پرسش‌هایم پاسخ داد و همانجا وعده داد که مشکل کتابفروش ها و فروشندگان لوازم التحریر را در موضوع توزیع کتب درسی حل خواهد کرد.
مهرماه آقای مرتضایی بازنشسته شد؛ رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، ۱۹ مهر امسال در مراسم تکریم اسدالله مرتضایی با اشاره به این بیت از شعر «عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت / صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت»، گفت: «مثال رفتن آقای مرتضایی و آمدن آقای علوی‌تبار مصداق این شعر است. ایشان به درجه بازنشستگی رسیدند و متأسفانه قانون مانع ادامه همکاری ما شد و ما در مقابل این محدودیت اداری و قانون قرار گرفتیم».
حالا خبر رسیده است که این مرد بعد از مبارزه با ویروس کرونا، برای همیشه چشمانش را بسته است؛ حسن ملکی معاون وزیر آموزش و پرورش و رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی در پیامی درگذشت اسدالله مرتضایی معاون سابق توسعه منابع و پشتیبانی این سازمان و مدیر مناطق ۱۳ و ۲ شهر تهران را تسلیت گفت.
در این پیام آمده است: «انا لله والیه راجعون شهد الله از شنیدن خبر عروج ملکوتی برادر جانباز دکتر مرتضایی قلبا محزون شدم. با اینکه آن مرحوم نزد خداوند متعال مرزوق است ولی ما ماندگان در فراق او محزونیم، هرچند که روح مطهرش به ملکوت اعلا پیوست، ما زمینیان در فقدانش غمگساری می کنیم. آن قدر خوب، صادق و عامل بود که جوارش معنویت خاص داشت و کلامش الهام بخش بود.
مدتی که در سازمان پژوهش به عنوان معاون توسعه منابع و پشتیبانی خدمت می نمود. الگوی مدیریتی همکارانش بود و دعاهای ناب دوشنبه‌هایش که ارسال می شد ندای مودت و رحمت بود که بر روابط اخوت ساری و جاری می نمود. خدایش رحمت واسعه خود را شامل حالش کند و همه ما را قدردان زحماتش گرداند. این مصیبت غمبار را به خانواده محترمش، همسر داغدارش و فرزندان گرامی اش تسلیت عرض می کنم و اجر جزیل و صبر جمیل آرزو می نمایم».
نظر شما